Kraszewski JĂłzef Ignacy Dante. Studja nad KomedjÄ BozkÄ

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wstępują na najwyższy stopień, tu mistrz a przewodnik, rozum, który go prowadził do wrót niebios, zapowiada, że jego
czynność ustała, dal�j wola własna, wiara i miłość wieść go mają.
Odtąd niech umysł i sztuka cię wiodą,
Wolę twą własną wez za przewodnika.
Przeszedłeś ciasne, wązkieś przebył drogi.
Patrz na to słońce coć oświeca czoło...
Patrz na te trawy i kwiaty i krzewy,
Które ta ziemia nieposiane rodzi;
Nim ujrzysz piękne, nim błogosławione
Ujrzysz te oczy, których łzy do ciebie
Wiodły mnie. Teraz przechódz się, spoczywaj,
Nie mi�j nadziei bym ci radził więc�j...
Wolnyś jest, prostą a zdrową twa wola.
Błędem by było iść nie po sw�j myśli,
Więc cię uwieńczam koroną i mitrą.
Ręką Dantego odmalowany krajobraz Raju ziemskiego jest przecudny. Wchodziemy z nim do starożytnego, spokojn�m,
ledwie głaęzie poruszając�m tchem obwianego gaju, pełnego kwiatów i ptaków; tu płynąca rzeka przejrzysta, która ugina trawy
po nad nią rosnąca, zapiera mu drogę. Z drugi�j strony rzeki ukazuje się samotna cudn�j piękności niewiasta, która idzie
śpiewając i zbierając kwiaty, bo niemi cała droga była umalowaną, powiada poeta. Dante ją prosi aby się zbliżyła, by
śpiew j�j mógł lepi�j usłyszeć.
Posłuszna prośbie zbliża się dziewica, przychodzi po nad brz�g rzeki i spogląda na poetę wejrzeniem pełn�m blasku,
uśmiechnięta. Ona tłumaczy mu ten Raj ziemski pierwotny, wedle podań jakie o nim krążyły; rozmaitość jego tworów, zródła
czystych wód, szmer lasu, i nazwanie a własności dwóch rzek Lety i Eunoe.
Pot�m śpiewając idzie dziewica brzegiem, a Dante w j�j ślady stroną przeciwną wt�m światłość jak błyskawica oświeca
las, słodka melodija słyszeć się daje. Ukazują się jakby siedem drz�w złotych, siedem świ�czników jasnych. Dante napróżno
szuka wejrzeniem tłumaczenia tego zjawiska u Wirgilego, który zdziwiony milczy. Za świ�cznikami postępują postacie białe.
Siedem tych jasnych, tęczowych jakby chorągwi, pasami światłości przerzynających powietrze, nikną rozstawione w oddaleniu.
Idą dwudziestu czterech starców po dwu, uwieńczeni lilijami białemi, śpiewając, dal�j jeszcze czworo zwierząt uwieńczonych
zielonemi gałęzmi, sześcioskrzydłych. Każdego z nich pierś okrywa mnóstwo oczów, wpośród nich postępuje wóz o dwu kołach
tryumfalny, ciągniony przez gryfa z sześcią skrzydłami. Ptak jest złoty, biały i purpurowy. Trzy niewiasty idą z praw�j strony
wozu, jedna purpurowa, zielona druga, biała trzecia. Za tym orszakiem wślad niewiasty idą i starce, ostatni śpiąc z zawartemi
oczyma... po nim siedmiu uwieńczonych różami. Daje się słyszeć grzmot, wóz staje.
Wśród takiego otoczenia, cała d�szczem kwiatów okryta zrzuconych zgóry przez anioły, ukazuje się naostatek ubóstwiana
Beatryx.
Przez chmurę kwiatów, które z rąk aniołów
Sypane na wóz lecą i dokoła,
Na uwieńczon�j w gałęzie oliwne
Biał�j obsłonie, zjawiła się pani...
W zielonym płaszczu i ognist�j szacie.
Beatryx surowo z gorzkiemi wyrzuty przyjmuje upadłego poetę, który stoi zbolały, upokorzony i płacze.
Tu znowu przez usta pani sw�j obwinia się Dante iż upadł był tak, że rozum mu na podzwignięcie się nie starczył, potrzeba
było łaski.
Poeta głośno przyznaje się do winy z jękiem i łzami. Beatryx czyni mu surowe wyrzuty, spowiedz bolesna, szczera i naiwna,
jako prawdziwe przed kapłanów grzechów wyznanie, przeciąga się długo.
Dopiero teraz szydersko prawie, dozwala mu na siebie spojrzeć Beatryx, gdyż oblicza j�j wprzódy nie widział poeta przez
kwiaty. Staje przed nim w całym blasku. Przejęty j�j widokiem, złamany Dante upada, a gdy do przytomności przychodzi,
znajduje Beatryx nad sobą, podającą mu rękę i zanurzającą go w Lecie zapomnienia.
Wydobyty z ni�j dostaje się w ręce czt�rech dziewic, które wiodą go przed Gryfona. Za wozem i orszakiem poeta wpatrzony
w te dziwy idzie dal�j przez las pusty, pod olbrzymie drzewo obnażone z liści, przy któr�m staje wóz, a drzewo suche, nagle się
natychmiast świeżą zielonością okrywa.
W pośród tych widzeń, sam nie wiedząc jak, poeta usypia, a gdy się przebudza, widzi nad sobą nie panię swą, ale tę
dziewicę, którą pierwszą ujrzał na rzeki brzegu. Beatryx siedzi jakby na straży opodal i nakazuje mu patrzeć.
W allegoryczn�m, dziwn�m, pełn�m fantazij widzeniu, widzi Dante losy kościoła i łodzi Piotrow�j wyobrażon�j przez ów wóz,
rozbity, rozniesiony, splugawiony. Dzikie potwory znęcają się nad nim. Beatryx objaśnia mu to widzenie i prorokuje przyszłość, a [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ ebook @ download

Podobne