[ Pobierz całość w formacie PDF ]
per sia glavo.
Ne necesis por mi lernolibro pri verdMarsana etike-
do por scii la ¸ustan respondon. Fakte, mi estis tiel ko-
lerega, ke apenaû mi ne tiris mian pistolon por tiumo-
mente mortigi lin; sed li staris preta kun sia longa glavo,
kaj mi povis eli¸i nur similan armilon mian, por renkonti
lin en justa batalo per la speco de armilo elektita de li.
Ankaû oni rajtas uzi malpli potencan armilon, ol tiu
elektita; do, mi rajtis uzi mian mallongan glavon, mian
ponardon, mian hakilon, aû se mi volus miajn pugnojn,
nur mi ne rajtis uzi pulvopafilon aû lancon, dum li tenas
nur glavon.
Mi elektis armilon similan al lia, çar mi sciis, ke li estas
fiera pri sia kompetenteco pri ¸i, kaj mi volis, se mi ven-
122
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
kus lin, venki per lia preferata armilo. La batalo, kiu
okazis, longe daûris, kaj malfruigis je tuta horo nian re-
marÿadon. La tuta komunumo çirkaûis nin, lasante libe-
ran spacon de tridek metroj laû diametro por nia bata-
lo.
Zad unue alkuregis min fojon post fojo, kiel bovo al-
kuregus lupon, sed mi estis tro rapida kontraû li, kaj çiu-
foje mi flankenpaÿis de liaj alkuroj, kaj lasis lin ekpuÿi sin
preter min, pikante lian brakon aû kruron per mia gla-
vo. Baldaû li estis sanganta el seso da vundetoj, sed mi
ne povis trovi okazon fari gravan pikegon. Tiam li ÿan¸is
taktikon, batalante singardeme kaj lerte, kaj penis sci-
ence fari tion, kion li ne sukcesis fari per kruda forto. Mi
konfesu, ke li estis brila uzanto de la glavo, kaj nur mia
pli granda eltenemo kaj mia pli granda facilmoveco (pro
la malplia gravito sur Marso) ebligis al mi tiel brave kon-
traûstari lin.
Ni movigis laû cirkloj dum kelka tempo, sen multe
difekti unu la alian, dum la longaj, rektaj, kudrilsimilaj
glavoj brilis en la sunlumo, kaj tintis en la silento, kun-
frapi¸ante je çiu efika deturno. Fine Zad, konstatante, ke
li laci¸is pli multe ol mi, evidente decidis alproksimi¸i
kaj fini la batalon.
En la momento, kiam li alkuregis min, blindiga lum-
brilo trafis miajn okulojn. Mi ne povis vidi lian alprok-
simi¸on, kaj povis nur senrigarde salti flanken, penan-
123
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
te fu¸i la grandan klingon, kiun image mi jam povis sen-
ti en mia korpo. xajnis, ke mi nur parte sukcesas, çar
pika doloro sentigis sin en mia maldekstra ÿultro; sed
subite mi vidis ion, kio bone rekompencis la vundon
kaûzitan de mia dummomenta blindeco.
Sur la çaro de Deja Toris staris tri homoj, rigardantaj
la batalon super la kapoj de çiuj Tarkanoj. Ili estis Deja
Toris, Solla kaj Sarkoja, kaj kiam mia forflugema rigar-
do trafis ilin, prezenti¸is eta bildo, kiu restos gravurita
en mia menso ¸is la tago de mia morto. Dum mia rigar-
do, Deja Toris turnis sin al Sarkoja kun la furiozeco de
juna tigrino, kaj frape forigis ion el ÿia suprenlevita ma-
no, ion, kio brilis en la sunlumo, dum ¸i turni¸e falis al
la tero. Tiumomente mi eksciis, kiel mi blindi¸is en tiu
kriza momento de la batalo, kaj kiel Sarkoja trovis rime-
don por mortigi min, sen mem fari la mortigan agon.
Ion alian mi vidis ankaû, ion, kio preskaû perdigis al mi
la vivon ¸uste tiam kaj tie, çar ¸i por ereto da tempo for-
gesigis min pri mia kontraûulo.
Kiam Deja Toris frape forigis la speguleton el la mano
de Sarkoja, tiu çi, kun viza¸o açkolora pro malamo kaj
kolero, eligis ponardon kaj frapis fortege al Deja Toris;
kaj tiumomente Solla, nia kara kaj fidela Solla, saltis in-
ter ilin. Mi vidis la ponardegon iranta al ÿia protektan-
ta brusto.
124
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
Mia kontraûbatalanto reatakis min, kaj mi devis redo-
ni al li mian intereson, sed mia menso apenaû atentis la
batalon. Ni fojon post fojo kuris furioze unu al la alia.
Subite, sentante ke la pinto de lia glavo estas çe mia bru-
sto, kaj ne estas deturnebla, mi îetis min al li kun eten-
dita glavmano kaj per la tuta pezo de mia korpo, deci-
dinte, ke mi ne mortos sola. Mi sentis la ÿtalon ÿire pene-
tri mian bruston, çio i¸is nigra antaû mi, mia kapo tur-
ni¸is, kaj la genuoj cedis sub mi.
125
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
Ç A P I T R O X V
SOLLA RAKONTAS AL MI SIAN
HISTORION
iam la konscio revenis al mi (baldaû mi sciis, ke mi
Kkuÿis dum nur momento) mi saltis al miaj piedoj
por serçi mian glavon. Mi trovis ¸in, profundigita ¸is la
tenilo, en la verda brusto de Zad, kiu kuÿis morta sur la
okra musko de la antikva marfundo. Kiam mi ree pose-
dis çiujn miajn sensojn, mi trovis, ke lia glavo trapikas
mian maldekstran bruston, sed nur tra la karno kaj mus-
koloj kovrantaj miajn ripojn, eniranta apud la centro de
la brusto kaj eliranta sub la ÿultro. Evidente estis, ke
kiam mi îetis min al li mi iom flankenturnis min, tiel ke
lia glavo iris nur sub la muskolojn, farante vundon do-
loran, sed ne dan¸eran.
Eltirante la klingon el mia korpo mi samtempe repre-
nis la mian, kaj turnante la dorson al lia malbela kadavro
mi ekiris, malsana, dolorplena kaj naûzita, al la çaroj
portantaj mian sekvantaron kaj posedaîon. Brueto de
Marsa aplaûdo salutis min, sed ¸i ne interesis min.
Sanganta kaj malforta, mi atingis miajn virinojn, kiuj,
alkutimitaj al tiaj aferoj, kuracis miajn vundojn, aplikan-
te la mirindajn kuracilojn, kiuj kaûzas, ke nur la plej se-
126
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
veregaj vundoj montri¸as mortigaj. Donu al Marsa viri-
no plej etan eblecon por kuraco, kaj la morto devas fu¸i.
Baldaû ili tiel flikis mian korpon, ke krom malforteco
pro sangelfluo kaj iom da doloro çirkaû la vundo, mi
malmulte suferis pro glavpiko, kiu kun Tera kuracado
certe estus kuÿiginta min dum pluraj tagoj.
Tiel baldaû, kiel la virinoj finis sian laboron, mi rapi-
dis al la çaro de Deja Toris, kie trovi¸is mia kompatin-
da Solla kun la brusto çirkaûvolvita de banda¸oj. xajnis
tamen, ke ÿi ne multe suferis pro la atako de Sarkoja,
kies ponardo estis trafinta la randon de unu el la meta-
laj brustornamaîoj de Solla, kaj, tiel deturnita, faris nur
negravan karnvundon,
Kiam mi alproksimi¸is, mi trovis Deja Toris kuÿanta
sur siaj silkoj kaj peltoj, kaj ÿian sveltan korpon skuata
[ Pobierz całość w formacie PDF ]