[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Bowie dramatycznie wyrzuciła w górę ręce i pociągnęła Milesa za rozpiętą koszulę.
37
Alexandra Bullen %7łyczenie
No przestań jęknęła. Obiecałeś, że zabierzesz mnie po feriach wiosennych
na imprę w Sea Cliff. Miała być muzyka na żywo i tak dalej. Wiesz, że nigdy nie puściliby
mnie samej.
Olivia poczuła się nagle tak, jakby podsłuchiwała. Zaczęła bawić się różnymi przed-
miotami w torebce, sprawdzać godzinę na telefonie, jakby dokądś się spieszyła.
No nie wiem odparł Miles. Nie jestem pewien, czy zdzierżę kolejne covery White
Stripes.
Olivia sięgnęła po szkaradny szal z frędzlami, na który uparła się mama, każąc jej za-
rzucić go na ramiona, gdy wychodziły z domu.
Chodzmy. Możemy zabrać ją ze sobą zaproponowała Bowie, chwytając Olivię
za nadgarstek i potrząsając jej dłonią. Taki tam sąsiedzki wypadzik.
Och, dzięki odparła Olivia powinnam raczej dotrzymywać towarzystwa tacie.
Pokazała na bar po drugiej stronie holu. Bowie spojrzała we wskazanym kierunku, gdzie
Mac siedział zgarbiony na stołku barowym obok pustego miejsca.
To twój tato? zainteresowała się. Ciacho z niego!
Nie pierwszy raz usłyszała tę opinię na temat własnego ojca, ale nadal rumieniła się
i czuła nieswojo, słysząc takie słowa.
Dobra jęknął Miles i chwycił Bowie za ramiona. Chodzmy, zanim nas wszystkich
przez ciebie aresztują. Zdaje się, że to dla mnie ostatnia szansa zobaczenia, jak Graham
wpada w furię, gdy jego dyskotekowa kula zamienia się w pinata.
Bowie zawyła z radości i mocno klepnęła Milesa w plecy.
To ja rozumiem powiedziała, chwytając Olivię pod ramię. A teraz chodzmy się
pożegnać.
38
Alexandra Bullen %7łyczenie
6
adniesz trupem, jak to zobaczysz!
Po przyprawiającej o mdłości przejażdżce volkswagenem golfem Milesa w kolorze
Pnasyconej zieleni przez wzgórza przypominające tor górskiej kolejki, Bowie wycią-
gnęła Olivię z zaparkowanego samochodu na błyszczący chodnik. Dzielnica Sea Cliff była
o wiele bardziej reprezentacyjna niż jakakolwiek inna widziana dotąd przez Olivię z roz-
łożystymi rezydencjami otoczonymi przez formowane roślinne aranżacje, imponującymi
posągami lwów flankujących kolumnowe wejścia. Miles zatrzymał się przy wysokiej bramie
z kutego żelaza, cofniętej nieco od drogi i czekał, aż dołączą do niego dziewczyny.
Przypomnijcie mi, czyj to dom? zapytała Olivia, drepcząc za Bowie.
Grahama Pottera wyjaśniła, wpadając obcasem w szczelinę i zataczając się
na krawężnik. Organizuje tę imprezę co roku. Taka tradycja. Rano wszyscy spotykają się
w parku publicznym i przygotowują grunt pod sadzonki. A potem wszyscy ściągają
do domu Grahama, ponieważ jest to, zasadniczo, najniezwyklejszy dom na świecie.
Wskazała krętą kamienną ścieżkę, oświetloną osadzonymi w ziemi przyćmionymi ża-
rówkami.
Posiadłość obrastał wysoki żywopłot, na trawniku były rozsiane tu i ówdzie małe szem-
rzące fontanny, ozdobione podświetlanymi od tyłu rzezbami nagich cherubinów, plujących
do płytkich basenów z przejrzystą wodą.
Tato Grahama wymyślił, zdaje się, jakieś oprogramowanie tłumaczył Miles, wbija-
jąc ręce w kieszenie i idąc posuwistym krokiem. Coś związanego z komputerami.
39
Alexandra Bullen %7łyczenie
Gdy oczom Olivii ukazał się dom, aż otworzyła usta z wrażenia. Był dosłownie wbity
w zbocze klifu, z każdej strony wystawały zdobione sztukateriami prostopadłościany. Dach
pokrywały hiszpańskie dachówki. Okna sięgające od podłogi po sam sufit ukazywały lśnią-
ce nowoczesne wnętrze, jakby wyjęte ze stron magazynu wnętrzarskiego, który matka ku-
piła na lotnisku i nigdy nie zebrała się, by go przeczytać.
Jesteś pewien, że nie wynalazł samego komputera? spytała oniemiała.
Ja to wiem, okej? roześmiała się Bowie, ciągnąc Olivię przez idealnie przystrzyżo-
ny trawnik. Olivia spodziewała się, że zaraz włączy się alarm albo przy jej nodze pojawi się
sfora skowyczących psów, lecz Bowie zdawała się wiedzieć, dokąd idzie.
Miles i Olivia weszli za nią przez przeszklone rozsuwane drzwi do jasno oświetlonej
kuchni, gdzie grupa młodzieży tłoczyła się wokół wysokiej kuchennej wyspy, stawiając pio-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]